کرسی آزاد اندیش

منطق را که می گویم به خاطر این است که دیگر از امروز مغالطه نکنیم. دیگر استدلال های غلط را به خورد خودمان ندهیم. یادمان باشد که ما در قبال عقلانیت مان مسئولیم. از این پس حقیقت را که دریافت کردیم دست از لجبازی برداریم و حق را همانگونه که هست بیان کنیم.

و اما ادب در مقابل دیدگاه های مخالف گوهری است که به هر کس ندهندش. ادب، یک نوع احترام است که برای شخصیت علمی خودمان قائل می شویم. اگر توهین را پیشه خود کردید اولین گام را برای لا ابالی گری علمی برداشتید.

منطق و ادب لازم هست اما قطعا کافی نیست. حتما بایستی کنارش آزادی باشد. این روزها دکان آزادی باز شده و هر کسی برای خودش برداشتی دارد. منظور ما، این است که در اندیشیدن و تفکر آزاد باشیم. توهم نکنیم که فقط خودمان می فهمیم و بس. شاید همین تعصب و تحجر باشد که دیواری در جلوی دیدگانمان شده و افق های وسیع بی کران هستی را نمی بینیم. پس آزاد بیاندیشیم.

اگر می خواهیم که چشمانمان به جمال زیبای کرسی های آزاد اندیشی روشن شود باید این سه عنصر را در وجود خودمان نهادینه کنیم.