آیا گناه لذت داره

مگه میشه پول مردم رو بخوری و هزار هزار اسکناس بشمری اما لذت نداشته باشه؟! مگه میشه آدم هوس ها و شهوات خودش رو هر جور که بخواد ارضا کنه و لذتی نداشته باشه؟! مگه میشه انسان آبروی این و اون رو بریزه و لذتی نداشته باشه؟! مگه میشه انسان قدرت خودش رو نشون بده و پشت میز ریاست بشینه و به این و اون دستور بده و به منافع شخصی خودش رسیدگی کنه اما لذتی نداشته باشه؟! پس قطعا گناه لذت داره. اما اگه این دنیا کوتاه مدته، ارزشی نداره. اما اگه اون دنیا هم حساب و کتابی هست، گناه ارزشی نداره. اما اگه خدا هست و می ارزه که شیرینی عبادت رو با شیرینی گناه عوض کنیم،  گناه کردن ارزشی نداره. آیا باز هم عقل میگه گناه کن؟! آیا عقلانیت باز هم میگه سر این و اون رو کلاه بذار؟! به چه قیمتی؟! فراموش نکنیم که خدایی هست که هر لحظه ما رو میبینه؟ مگه سخن امیر المؤمنین (علیه السلام) رو نشنیده ای که «از این که در خلوت های خودت نافرمانی خدا کنی بپرهیز زیرا خداوندی که گناهان ما رو میبینه خودش در مورد رفتار ما قضاوت می کنه.» (نهج البلاغه، حکمت324)

گناه چیست؟

فرض کنید با دوستانتون رفتید کوهنوردی. تابحال شده تو یه راهی گیر کنید و ندونید که کدوم مسیر شما رو به مقصد می رسونه؟ تو یه همچین موردی شما می تونید از این و اون بپرسید و مسیر درست رو انتخاب کنید تا شما رو به مقصد برسونه؛ میتونید هم چشم بسته حرکت کنید و مسیر نادرست رو انتخاب کنید و ساعت ها و حتی روزها عمر خودتون رو تباه کنید! آیا اگه مسیر غلط رو انتخاب کنید عمرتون برمیگرده؟! آیا فکر کردید که باید دوباره تمام مسیر رو برگردید؟ آیا توشه راهتون برای ادامه مسیر کافیه؟ خسته نشدید؟

دوست عزیز خیلی خوب متوجه شدی! گناه دقیقا مانند همون انتخاب نادرست می مونه. ما گاهی اوقات تو دو راهی های زندگی مون اون راهی رو انتخاب می کنیم که دلمون می خواد نه اون راهی رو که درسته. شاید با خودمون فکر می کنیم «ولش کن حالا مهم نیست.» اما اگه عمرمون تموم شد چی؟؟؟ آیا میدونیم تا کی زنده می مونیم؟! آیا تو دنیایی که حساب و کتاب هست شرمنده نخواهیم شد؟! به خاطر همین هست که امام علی (علیه السلام) می فرمایند: «ترک کردن گناه آسان تر از درخواست توبه است.» (نهج البلاغه، حکمت 170)