مجازی است که مجازی چه کنم که مجازی است؟! مگر در محیط مجازی نباید اخلاق را مراعات کرد؟! مگر مجازی بودن محیط؛ دلیل موجهی است برای بی ادبی و بی احترامی به دیگران؟! یعنی انسان وقتی در محیط حقیقی قرار می گیرد باید ادب را مراعات نماید اما تا محیطی را پیدا کرد که کسی او را نمی شناسد هر حرفی که دلش بخواهد باید به دیگران بزند؟! مراقب شعورمان باشیم که آباد نشود.!!! مگر فضای سایبری اخلاق نیکو را طلب نمی کند؟! به نظر شما اینکه امیر مؤمنان علی (علیه السلام) در سخنان زیبای خودشان می فرمایند: «هیچ چیزی همانند خوش اخلاقی موجب قرب الهی نمی شود» (الکافی،جلد1، صفحه 27) ارتباطی با فضای مجازی ندارد؟!
آیا نباید در محیط مجازی گوش و دل و زبان و رفتار خودمان را کنترل کنیم؟!
