انتخاب بهترین ها

بعضی آدم ها تو زندگی شون خیلی زرنگ اند. از همه چیز بهترین هاش رو انتخاب می کنند.

بین کسالت و نشاط ، نشاط رو انتخاب می کنند.

بین کار فردی و کار جمعی ، کار جمعی رو انتخاب می کنند.

بین زندگی گوشه گیر و اجتماعی هر دو رو انتخاب می کنند. گاهی با خدای خودشون خلوت می کنند و گاهی هم در درون اجتماع مثل یک آدم موفق و پیروز تو میدون میان.

بین اسلام و کفر ، اسلام و دین شیعه رو انتخاب می کنند.

بین تحصیل موفق و پشیمونی از درس نخوندن ، تحصیل موفق رو انتخاب می کنند.

بین خانواده آرام  و رفتار خشونت آمیز ، خانواده آرام رو انتخاب می کنند.

در یک کلام دوباره بگویم اینها انسان های زیرکی هستند.

چه زیبا فرمود امام ما شیعیان: مؤمن زیرک و هوشیار است.

ضرورت کار جمعی

دیگر بس است کار فردی کردن، نمی دانم که چرا بعضی ها می خواهند چشمانشان را ببندند؟ خیلی عجیب است که خودشان را در خواب های عمیق فرو می برند!!! هنوز هم می خواهند پرچم دار کار فردی باشند!!! حاضر نیستند با دیگرانی که مبانی فکریشان یکسان و هماهنگ هست هر چند در سلیقه ها اختلاف دارند همکاری و مشارکت داشته باشند!!!

دوستان من خوب توجه کنید: دیگر زمانه کار فردی تمام شده. به آدم های کوچکی که اطرافتان مشاهده می کنید که حاضر نیستند حتی لدقایقی را در کنار دیگران بنشینند و حرف بزنند اعتنا نکنید. مگر می شود کسی درد رشد و پیشرفت داشته باشد اما باز هم سراغ پژوهش های فردی برود؟ باز هم سراغ مدیریت های فردی برود؟ باز هم سراغ فعالیت های فرهنگی فردی برود؟

اگر واقعا برای خدا کار می کنید پس باید به سمت کار جمعی و گروهی پیش بروید و اگر هم برای خودتان کار می کنید که ما با شما حرفی نداریم. شما بهتر است خواب تان را ادامه دهید.

حکومت دینی

میگویند دینی می خواهیم که به زندگی اجتماعی افراد کاری نداشته باشد. احساس می کنم از دهستان غربت آمده اید. گویا اصلا نه مفهوم دین را متوجه شده اید و نه مفهوم سیاست و اجتماع را.
آیا دینی می خواهید که فقط بگوید نماز و روزه بخوان؟ من از شما که مخاطب این پیام هستید می پرسم، آیا این حرف ها خنده دار نیست؟ مگر شما از کجا آمده اید که حتی قرآن هم نداشته اید؟!!! پیشنهاد می کنم حتما یک دور آیات قرآن و روایات را مرور کنید. پیشنهاد میکنم در این ماه مبارک رمضان دوباره قرآن را مطالعه کنید اما نه فقط عربی آن را؛ حتما ترجمه را هم بخوانید. یا بهتر بگویم تفسیر قرآن را هم بخوانید.

اهالی فرهنگ

گاهی ساعت های زیادی رو برای فرهنگ و دغدغه های فرهنگی صرف می کنید. بعدش هم فکر می کنید که شما بهترین آدم روی کره زمین هستید. باید بگویم که این اولین کار غیر فرهنگی شماست. انسانی که دغدغه فرهنگ مردم رو داره هیچگاه خسته نمیشه. هیچگاه تنش از حرف های سخت انسان های بی هویت نمی لرزه.

اساسا مقوله فرهنگ از مقوله های شیرین زندگی است که باید با آن روز و شب ها رو تموم کرد. کسی که برای فرهنگ مردم قدم برداشته اصلا خستگی براش معنا نداره چون با خدا معامله میکنه نه با مردم. اگر با خدا معامله کردی دنبال این نیستی که مردم ازت تشکر کنند، بعد اگر تشکر نکردند خسته بشی. اگر با خدا معامله کردی اگه کسانی هستند که از تو انتقاد می کنند و انتقادشون حقه حتما می پذیری چون کسی که با خدا معامله می کنه فقط حقیقت براش مهمه. نه شأن و جایگاه خودش.