در کارزار روز عاشورا سخن زیبایی به چشم می خورد که سرلوحه زندگانی هر انسان آزاده ایست. «هیهات من الذله» همه می دانیم که معنای جمله چیست؟ ذلت و خواری از ما دور باد. انسانی که حاضر نیست بندگی هیچ موجودی را جز خدا بپذیرد، زیر بار هیچگونه ظلم و ستمی نخواهد رفت. چگونه می شود مسلمان بود و صحنه های ظلم و ستم را به راحتی تماشا کرد. امام حسین علیه السلام شهید راه عزت و آزادگی شد. ایشان به ما آموختند که اگر میخواهید دین و ایمانتان حفظ شود حتی باید از جانتان نیز بگذرید.
رهبر معظم انقلاب
روزی به امام گفتند: «اگر شما این نهضت را ادامه دهید، حوزه علمیه قم را تعطیل خواهند کرد.» این‌جا صحبتِ جان نبود که امام بگوید: «جان مرا بگیرند. اهمیت ندارد.» خیلی کسان حاضرند از جانشان بگذرند؛ اما وقتی بگویند «با این اقدام شما ممکن است حوزه علمیه قم تعطیل شود.» پای همه میلرزد. اما امام نلرزید؛ راه را عوض نکرد و پیش رفت.
روزی به امام گفتند: «اگر این راه را ادامه دهید، ممکن است همه علمای بزرگ و مَراجع را علیه شما بشورانند و تحریک کنند.» یعنی اختلاف در عالم اسلام پیش آید.» پای خیلی کسان، این‌جا میلرزد. اما پای امام نلرزید و راه را ادامه داد تا به نقطه پیروزىِ انقلاب رسید. بارها به امام گفته شد: «شما ملت ایران را به ایستادگی در مقابل رژیم پهلوی تشویق میکنید. جواب خونهایی را که بر زمین میریزد چه کسی میدهد؟» یعنی در مقابل امام رضوان‌اللَّه علیه، خونها را - خونهای جوانان را - قرار دادند. یکی از علمای بزرگ، در سال 42 یا 43، به خود بنده این مطلب را گفت. گفت: «در پانزده خرداد که ایشان - یعنی امام - این حرکت را کردند، خیلی کسان کشته شدند که بهترین جوانان ما بودند. جواب اینها را چه کسی خواهد داد؟» این طرز فکرها بود. این طرز فکرها فشار میآورد و ممکن بود هر کسی را از ادامه حرکت منصرف کند. اما امام، استقامت ورزید. عظمت روح او و عظمت بصیرتی که بر او حاکم بود، در این‌جاها دیده میشد.
رهبرم را دوست می دارم نه از آن جهت که مجبورم مانند سایر حکومت ها پیرو او باشم بلکه او جزئی از اعتقادات من است
دیگر زمانه حرف های پنهانی گذشته ست. دیگر زمانه ای نیست که اعتقاداتمان را به خاطر مصلحت ها پنهان کنیم.
صریح و صادقانه می گویم:
«من رهبرم را دوست می دارم»
میگویند دینی می خواهیم که به زندگی اجتماعی افراد کاری نداشته باشد. احساس می کنم از دهستان غربت آمده اید. گویا اصلا نه مفهوم دین را متوجه شده اید و نه مفهوم سیاست و اجتماع را.
آیا دینی می خواهید که فقط بگوید نماز و روزه بخوان؟ من از شما که مخاطب این پیام هستید می پرسم، آیا این حرف ها خنده دار نیست؟ مگر شما از کجا آمده اید که حتی قرآن هم نداشته اید؟!!! پیشنهاد می کنم حتما یک دور آیات قرآن و روایات را مرور کنید. پیشنهاد میکنم در این ماه مبارک رمضان دوباره قرآن را مطالعه کنید اما نه فقط عربی آن را؛ حتما ترجمه را هم بخوانید. یا بهتر بگویم تفسیر قرآن را هم بخوانید.
