هنگامی که تک تک افراد مردم در کنار هم، اجتماع را تشکیل می دهند و نام جامعه را به خود می گیرند طبیعی است که باید حاکم و فرمانروایی مدیریت امور آن اجتماع را به عهده گیرد و گرنه سیستم های اجتماعی آن ملت دچار اختلال شده و بی نظمی را در پی خواهد داشت. آیا به نظر شما اینگونه نیست؟ اگر امورات حکومتی را به حال خود رها کنیم و بگوییم مهم نیست کسی اداره کند یا نکند آیا باز هم جامعه منسجم باقی می ماند؟! باز هم طبیعی است که هیچ عاقلی نمی گوید که اینچنین جامعه ای نیازمند مدیر و حاکم نیست.
حال چگونه ممکن است که مسلمانان جهان کشور خود را بدون رهبر و پیشوا رها بگذارند تا هم روابط داخلی و هم روابط خارجی آن دچار اختلال و نابودی بشود؟! لذا ست که امام صادق (علیه السلام) در سخنان گهربارشان فرموده اند: «سه چیز است که مردم هر شهری به آن نیاز دارند تا در امور دنیا و آخرت خود به آن پناه ببرند و اگر این سه را نداشته باشند به نابسامانی در زندگی گرفتار خواهند شد: اول فقیه دانای پرهیزگار، دوم فرمانروای نیکوکاری که مردم از وی پیروی کنند و سوم پزشک آگاه مورد اعتماد» (کتاب تحف العقول، صفحه 319)
