واقعا برخی آدم ها حیرت انگیزند. به هر طرف که هولشان بدهی حرکت می کنند. نه اینکه دنبال پول یا ثروت باشند! اساسا اینگونه انسان ها با واژه ذلت و خفت تفاهم زیادی دارند. اگر از ایشان بپرسید که «آیا شما مسلمان هستید؟» در پاسخ ابتدا به اطرافشان می نگرند، اگر صلاح بود پاسختان را می دهند. اگر از ایشان سؤال کنید که شما هنگام ورود «امام خمینی به ایران چی حسی داشتید؟» باز هم در پاسخ شما به اطرافشان نگاه می کنند. شاید با خودتان فکر کنید که چرا این شخص به اطرافش می نگرد نکند دنبال کسی می گردد.
اینها نه اهل احتیاط هستند و نه اهل تقیه. البته ببخشید اینها اهل تقیه هستند اما نه برای خدا؛ بلکه برای خودشان تقیه می کنند. همیشه همه جوانب را در نظر می گیرند خانواده، فامیل، دوستان، آشنایان، فضای حاکم بر جامعه، مسئولینی که در حال حاضر قدرت در دستان شان هست. حتی گاه آنقدر دقیق هستند که خارج از کشور خود را هم لحاظ می کنند. جالب است بدانید تا زمانیکه همه جوانب کار را نبینند اصلا دیدگاه خود را ابراز نمی کنند.
