برخی آدم ها هستند که سال های سال تلاش و زحمت می کشند تا نظریه جدیدی رو تولید کنند اما موفق نمی شوند . بدتر از این دسته آنهایی هستند که به علوم دسته چندم دست یافته اند اما خیال می کنند حرف اول را در جهان می زنند. اما بدتر از همه اینها کسانی هستند که سال های عمر خود را صرف تولید نظریات و علومی می کنند که هیچگونه کاربردی در عرصه کار و زار زندگی ندارد.
با دقت بیشتری به خودمان بنگریم. سالهای عمرمان را چرا روی گزاره هایی صرف می کنیم که فقط جنبه علمی دارد هیچگونه کاربرد و ثمره برای مردمان جامعه مان ندارد؟! البته بعضی ها دغدغه پر کردن اوقات بیکاریشان را دارند و البته جرأت ورود در جامعه را نیز ندارند. حق این دسته آدم ها همین است که علوم بی کاربرد را بیاموزند.
