کار جمعی=مسئولیت پذیری

هیچ وقت کارهای جمعی با شانه خالی کردن به موفقیت نمی رسد. آنهایی که در کارهای جمعی نظاره گر صحنه هستند اساسا هم بی عرضه هستند و هم بی مسئولیتی خودشان را نشان می دهند. خب اگر قرار است که کار جمعی باشد، پس همه باید درگیر شوند. مسئولیت پذیر نبودن یکی از آسیب های جدی کار جمعی است. کار جمعی یعنی در گروه جمع و همراه گروه کار کردن. صرف در کنار دیگران بودن، ملاک نیست. طبیعی است که در هر کار جمعی برای هر فرد مسئولیتی مشخص می شود و آن شخص نسبت به آن مسئولیت باید پایبند باشد. خب به نظر شما اگر در هر کار گروهی قرار باشد هر فردی کار خودش را روی دوش دیگری بیندازد؛ آیا سنگ روی سنگ بند می شود؟!!! قطعا پاسخ منفی خواهد بود.

 

خود یا خدا؟!

خودخواهی آفت بزرگی است که دامن گیر بسیاری از کسانی می شود که مشغول فعالیت های فرهنگی هستند. با خودش فکر میکند که اگر من بروم با فلان گروه و تشکیلات همکاری کنم، همه منافع شخصی ام بر باد فنا خواهد رفت. در روایات بسیار از ائمه اطهار نقل شده که خود خواهی برای انسان آفت بسیار بزرگی است.
مؤمنان خدا شما که این همه زحمت می کشید و میخواهید به دین خدا خدمت کنید؛ خب چه ایرادی دارد این زحمتهای خودتان را در قالب کار های جمعی و گروهی انجام دهید؟!؟!

پیشقدم باشید

فرق کلمه بیا و برو، فرق بین زمین تا به آسمان است. یکی از مهمترین ویژگی هایی که در کارهای تشکیلاتی و جمعی باید رعایت شود این است که تمام نیروها و افرادی که مشغول کار جمعی هستند باید به دیگران بگویند: «بیا» نه اینکه بگویند: «برو». آری اینکه بنشینی و فقط حرف بزنی کار را به جایی نمی رساند. تماشاچی بودن و اینکه منتظر باشی که همه بروند و بعد به خودت حرکتی بدهی کار را به جایی نمی رساند. اگر واقعا میخواهید برای دین اسلام و نظام اسلامی قدمی بردارید باید خودتان پیشقدم باشید. باید خودتان جلوتر از دیگران حرکت کنید.