همیشه آزادی در اندیشه ها و کرسی های علمی، خواسته بسیاری از پژوهشگران و محققین بوده و هست. شاید بخواهید بدانید که آیا این آزاد اندیشی را دین اسلام هم می پذیرد؟ پاسخ این است که قطعا همینطور است. مگر می شود دینی که به دنبال حقیقت و دستیابی به کمال است آزادی در اندیشه را نپذیرد؟ تا اینجا که حتی در روایات زیادی از بزرگان دین ما نقل شده که سخن حق را بشنوید و حتی اگر به نفع منافع شخصی شما نبود باز هم آن را بپذیرید. حتی در سخنی از امام اول ما شیعیان هست که: «آراء را به همدیگر بزنید که تا حقیقت کشف شود.»
آیا به نظر شما می شود دینی را که تا این حد به دنبال حقیقت و آزادی در اندیشه می باشد را به خرافه پرستی متهم کرد؟
