اینگونه به انتظار بنگریم
چهارشنبه, ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۲:۳۸ ب.ظ
سالها به انتظار موعودمان می نشینیم اما نشستن ها سودی نخواهد داشت. از این پس باید برخاست. شیعه حقیقی نه در هنگام انتظار می نشیند و در هنگام وصال. هنگام انتظار سخت می کوشد تا رضایت آقایش را کسب کند و هنگام وصال آنقدر لحظه ها برایش شیرین می شود که دیگر سر از پا نمی شناسد. نتیجه نشستن ها غفلت های تاریخی بوده و هست. اگر می بینید کسانی شما را به گریه و زاری دعوت می کنند و می گویند بیایید در فراق مولایمان اشک بریزیم، یقین بدانید می خواهند شما را هم در بیچارگی که خود گرفتار آنند دچار کنند. مگر فراموش کرده ایم سخن زیبای امام صادق (علیه السلام) را که می فرمایند: «هر کس شاد می شود که از اصحاب قائم باشد، می بایست که منتظر باشد و بر اساس ورع و خوبی ها رفتار نماید.»[1]
دقت کنید: توسل به اهل بیت (علیهم السلام) خوب است اما کافی نیست.
