علم بهتر است یا ثروت؟

طبیعتا ما انسان ها دوست می داریم که همه خوبی ها را در وجود خودمان نهادینه کنیم. اما موفق ترین انسان ها کسانی هستند که در دو راهی ها بهترین راه ها را انتخاب می کنند. داشتم با خودم فکر می کردم که اگر روزی در یک دو راهی قرار گرفتم که یا باید عالم شوم و یا ثروتمند، کدام را انتخاب خواهم کرد؟

مخاطب گرامی آیا شما هم با خود فکر کرده اید که اگر روزی در این دو راهی قرار گرفتید چه تصمیمی خواهید گرفت؟

به داستان زیر دقت کنید:

ﻣﻴﮕﻮﯾﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ، ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﺧﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻣﻴﻜﺸﻴﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺎﻳﯽ ﺭﺳﻴﺪ ...
ﺩﺍﻧﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ : ﭼﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺧَﺮ ﺩﺍﺭﯼ ﻛﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ؟
ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﮔﻨﺪﻡ ﻭ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﺳﻪ ...
ﺩﺍﻧﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ : ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﻭﯼ ﻣﺎﺳﻪ ﻛﻤﻴﺎﺏ ﺍﺳﺖ؟
ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺧﻴﺮ، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺣﻔﻆ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﺳﻪ ﺭﻳﺨﺘﻢ ...
ﺩﺍﻧﺎ ﻣﺎﺳﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻨﺪﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﮔﻔﺖ : ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮ ﻭ ﺑﺮﻭ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ...
ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺧَﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ، ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ : ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﻧﺶ، ﭼﻘﺪﺭ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﺍﺭﯼ؟
ﺩﺍﻧﺎ ﮔﻔﺖ : ﻫﻴﭻ ...
ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ،
ﭘﺲ ﻋﻠﻢ ﺗﻮ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﺧَﺮ ﻭ ﺭﻓﺖ ...

شاید برای شما هم سوال شود که با این وجود دیدگاه خداوند در رابطه با پاسخ این پرسش چیست؟

امام علی (علیه السلام) می فرمایند: «ای کمیل! دانش بهتر از مال است، زیرا علم نگهبان توست و مال را تو باید نگهبان باشی؛ مال با بخشش کم می شود، اما علم با بخشش فزونی می گیرد؛ صاحبان مال به مجرد نابودی مال از بین می روند (ولی شاگردان علم پایدارند).

ای کمیل! ثروت اندوزان مرده اند، در حالی که ظاهرا در صف زندگانند، ولی دانشمندان تا دنیا برقرار است زنده اند خود آنها از بین مردم رفته اند ولی چهره آنها در آیینه دل ها نقش بسته است.» (نهج البلاغه، حکمت147)

دنیای امروز ما:

نمیدانم چرا این روزها بعضی ها مانند این مرد بازرگان شده اند؟! عقلشان به شکم و شهوت و ثروتشان بسته شده است؟ چقدر علم زیباست. چقدر زیباست آن لحظه ای که یکی از هموطنان عزیزمان با تلاش و پشتکار خودش، بعد از ساعتها مطالعه، علم و اندیشه و تکنولوژی جدیدی رو تولید می کنه که ثمراتش به هزاران انسان در گوشه و کنار این دیار می رسه.

سپاس و تقدیر:

از تمامی عالمان، اندیشمندان، معلمان و اساتیدی که زندگانی خودشان را در راه رشد و پیشرفت علم و علم آموزی خرج می کنند، صمیمانه سپاسگزارم.