از اینجا به انسان های بیکار درود می فرستم

برخی آدم ها هستند که سال های سال تلاش و زحمت می کشند تا نظریه جدیدی رو تولید کنند اما موفق نمی شوند . بدتر از این دسته آنهایی هستند که به علوم دسته چندم دست یافته اند اما خیال می کنند حرف اول را در جهان می زنند. اما بدتر از همه اینها کسانی هستند که سال های عمر خود را صرف تولید نظریات و علومی می کنند که هیچگونه کاربردی در عرصه کار و زار زندگی ندارد.

با دقت بیشتری به خودمان بنگریم. سالهای عمرمان را چرا روی گزاره هایی صرف می کنیم که فقط جنبه علمی دارد هیچگونه کاربرد و ثمره برای مردمان جامعه مان ندارد؟! البته بعضی ها دغدغه پر کردن اوقات بیکاریشان را دارند و البته جرأت ورود در جامعه را نیز ندارند. حق این دسته آدم ها همین است که علوم بی کاربرد را بیاموزند.

 

علم و دانش ضامن پیشرفت تمدن اسلامی(1)

جامعه ای که رویکرد خودش را استفاده از خوراک های فکری دیگران بداند هیچ گاه پیشرفتی نخواهد داشت. باید بپذیریم که جوامعی که پیشرفت های بزرگی را دارا هستند طبیعتا بر روی علم و دانش سرمایه گذاری جدی کرده اند. حتی بهتر است که اینگونه بگوییم که جامعه ای که خودش را از دانش و علم بی نیاز نکند نمی تواند از استحکام خوبی برخوردار باشد. پیامبر اسلام می فرمایند : «طلب العلم فریضۀعلی کل مسلم جستجوی علم دانش بر همه مسلمانان واجب است»

 

---

[1] کتاب اصول کافی، باب فضل العلم

حریت و استقلال

در کارزار روز عاشورا سخن زیبایی به چشم می خورد که سرلوحه زندگانی هر انسان آزاده ایست. «هیهات من الذله» همه می دانیم که معنای جمله چیست؟ ذلت و خواری از ما دور باد. انسانی که حاضر نیست بندگی هیچ موجودی را جز خدا بپذیرد، زیر بار هیچگونه ظلم و ستمی نخواهد رفت. چگونه می شود مسلمان بود و صحنه های ظلم و ستم را به راحتی تماشا کرد. امام حسین علیه السلام شهید راه عزت و آزادگی شد. ایشان به ما آموختند که اگر میخواهید دین و ایمانتان حفظ شود حتی باید از جانتان نیز بگذرید.

استقامت امام خمینی

رهبر معظم انقلاب

 

 روزی به امام گفتند: «اگر شما این نهضت را ادامه دهید، حوزه علمیه قم را تعطیل خواهند کرد.» این‌جا صحبتِ جان نبود که امام بگوید: «جان مرا بگیرند. اهمیت ندارد.» خیلی کسان حاضرند از جانشان بگذرند؛ اما وقتی بگویند «با این اقدام شما ممکن است حوزه علمیه قم تعطیل شود.» پای همه میلرزد. اما امام نلرزید؛ راه را عوض نکرد و پیش رفت.

روزی به امام گفتند: «اگر این راه را ادامه دهید، ممکن است همه علمای بزرگ و مَراجع را علیه شما بشورانند و تحریک کنند.» یعنی اختلاف در عالم اسلام پیش آید.» پای خیلی کسان، این‌جا میلرزد. اما پای امام نلرزید و راه را ادامه داد تا به نقطه پیروزىِ انقلاب رسید. بارها به امام گفته شد: «شما ملت ایران را به ایستادگی در مقابل رژیم پهلوی تشویق میکنید. جواب خونهایی را که بر زمین میریزد چه کسی میدهد؟» یعنی در مقابل امام رضوان‌اللَّه علیه، خونها را - خونهای جوانان را - قرار دادند. یکی از علمای بزرگ، در سال 42 یا 43، به خود بنده این مطلب را گفت. گفت: «در پانزده خرداد که ایشان - یعنی امام - این حرکت را کردند، خیلی کسان کشته شدند که بهترین جوانان ما بودند. جواب اینها را چه کسی خواهد داد؟» این طرز فکرها بود. این طرز فکرها فشار میآورد و ممکن بود هر کسی را از ادامه حرکت منصرف کند. اما امام، استقامت ورزید. عظمت روح او و عظمت بصیرتی که بر او حاکم بود، در این‌جاها دیده میشد.