عابدی را حکایت کنند که: شبی ده من طعام بخوردی و تا سحر ختمی در نماز بکردی. صاحبدلی شنید و گفت: اگر نیم نانی بخوردی و بخفتی، بسیار ازین فاضل تر بودی.
اندرون از طعام خالی دار
تا درو نور معرفت بینی
تهی از حکمتی، به علت آن
که پُری از طعام تا بینی
منبع: گلستان سعدی، باب اخلاق درویشان، حکایت22