گاهی برخی آرزوها آنقدر بی مورد است که انسان تعجب می کند، خدایا چگونه ممکن است این آرزوها محقق شود؟! گاهی آنقدر طمع دنیا ما را می گیرد که فراموش می کنیم «امام زمانی» هم هست. تمام کار و زندگی مان می شود پول و سرمایه گذاری. حتی گاهی تمام ساعات روزمان به علم و علم آموزی می گذرد اما یادمان می رود که علم را باید از بزرگترین شخصیت زمانه گرفت. یادمان می رود که اگر او بخواهد در دنیا کن فیکون خواهد شد.
همیشه از خدا می خواهیم که ما را جزو بهترین یاران «امام زمان) «علیه السلام( قرار دهد اما حاضر نیستیم حتی ساعتی را برای او قدم برداریم. مگر می شود انسان تمام وجودش را برای دنیا بگذارد اما از بهترین یاران امام زمان (علیه السلام) هم باشد؟! چه خوب است که از همین امروز شروع کنیم و به گونه ای دیگر منتظرش باشیم.
توصیه : فقط کافی است که محبت دنیا را از دلهایمان بیرون کنیم. [1]
[1] امام صادق علیه السلام: رأسُ کلِّ خطیئهٍ حبُّ الدُّنیا (اصول کافی، جلد 2، صفحه 315)
