دغدغه های پیامبر اسلام

چه خوب است که در چنین روزی از دغدغه های پیامبر اکرم سخن بگوییم. در روزگاری دشمنان دین و انقلاب می خواهند مسلمانان جهان رو گوشه نشین و بی فکر بار بیاورند سخن گفتن از شخصیت پیامبر اکرم بجا و ضروری خواهد بود.

خیلی ها می خواهند ما ندانیم که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) به دنبال تشکیل حکومت بودند. مگر می شود جامعه به رشد و سعادت برسد اما حکومتی بر مبانی عدالت نداشته باشد؟! اصلا مگر اصلاح جامعه در گرو تشکیل یک حکومت سالم نیست؟ چگونه ممکن است که مسلمان نماز بخواند و دغدغه جامعه سالم را نداشته باشد؟! تعجب می کنم وقتی می بینم بعضی به ظاهر از دین اسلام حمایت می کنند اما به مردم می گویند که بروید و در گوشه ای بنشینید و به کار اجتماع کار نداشته باشید. مگر نمی خواهیم به پیرو مکتب پیامبر اسلام باشیم؟

پس بیایید همت کنیم تا جامعه ای بسازیم که سرشار از پیشرفت در عرصه های معنوی و مادی باشد. تا هر چه بیشتر و بهتر به دغدغه های پیامبر اکرم نزدیک شویم.

شبکه سازی علوم

انا لله و انا الیه راجعون

به اطلاع کلیه نخبگان و اندیشمندان می رساند، نگاه فردی و جزیره ای به علوم و دانش ها فوت شده است. لذا از این پس به سمت نگاه سیستمی و تمدنی باید حرکت کرد.

در زمان های قدیم پژوهش ها اینگونه بود که یک اندیشمند در اتاق خود گرد کتاب هایش می نشست و ساعت ها وقت می گذاشت تا بتواند به حقیقتی دست پیدا کند. اما امروزه دیگر اینگونه نیست که بتوان دور خود حصاری کشید و حقایق را به دست آورد.

امروز حتی با نگاه تخصصی باید دنبال جامعیت نسبی بود. برای پژوهشگر امروزی لازم است که در پژوهش های خود از جامعیت نسبی در سایر علوم برخوردار باشد. نیم نگاهی هم به سایر دانش ها انداختن، پلی است که اگر از روی آن عبور نشود انسان را در ورطه جهل مرکب می اندازد. آیا می شود علم اقتصاد را بدون در نظر گرفتن برخی قواعد جامعه شناسی تحلیل کرد؟ آیا می شود علم مدیریت را بدون در نظر گرفتن برخی قواعد جامعه شناسی، روانشناسی، و سیاست تحلیل کرد؟ و هزاران آیای دیگر که چشم پوشی از آن خسران عجیبی را به ارمغان می آورد.

پیش به سمت تمدن نوین اسلامی

یکی از به روزترین و مهمترین واژه هایی که این روزها بر زبان اندیشمندان اسلامی زیاد شنیده می شود تمدن و تمدن سازی است. هر مکتب و دولتی می خواهد تا اندیشه های خود را جهانی کند و به صورت یک شبکه گسترده به جهانیان عرضه کند.

دین اسلام هم مانند سایر مکاتب این ادعا را دارد که می تواند اندیشه های خود را در وسعت جهانی تبیین و پیاده نماید. چه خوب است که نخبگان، دانشجویان و حوزوی ها خود را به مباحث تمدنی نزدیک کنند. گاهی با خود فکر می کنم اگر اندیشه های اسلام بخواهد در همان قرآن های روی طاقچه خانه هایمان باقی بماند همان به اسلامی نباشد. قطعا کسی غیر از نخبگان نخواهند توانست این مسئولیت سنگین را به عهده بگیرد. دیگر زمانه اسلام فردی گذشته است. دوره اسلامی که در گوشه ای از اتاق محصورش کرده بودیم تمام شد.

هر چند که اینگونه یادداشت ها به مذاق برخی راحت طلب ها خوش نمی آید اما باید نوشت و گفت.

خفاشی در شب

نمی دانم چرا برخی آدم ها دوست ندارند از دشمن و دشمن شناسی سخن بر زبان آورده شود. آیا آنها دشمنی نمی بینند؟ یا که با اینگونه مباحث منافع شخصی شان را در خطر می بینند؟ یا که ساده لوحانه به مسائل می نگرند؟! یا اصلا دین اسلام را قبول ندارند؟! هر کدام که باشد مهم این است که در 1400 قبل یار وفادار پیامبر اکرم، امام اول ما شیعیان گوشزد کرده که حواستان به حضور دشمن باشد.

بیایید از خواب بیدار شویم و خفاش هایی را که شبانه در کمین گاه خانه ها و دل هایمان لانه کرده اند را از مرزهای خود بیرون کنیم. بسیاری اوقات دوستانی را می بینم که غرب را صمیمی ترین دوست خود می پندارند. آیا غرب در پزشکی به ما لطف کرده است یا در رسانه هایی که در اختیار ما قرار داده؟ آیا غرب در تکنولوژی که مدیریتش فقط و فقط در دست اوست به منافع ما فکر می کند یا در علوم انسانی که به ما عرضه می کند؟ شاید در روانشناسی های خودش کانون خانواده را به عنوان یک ارزش می نگرد؟! نمی دانم از فلسفه و دانش های بنیادین چه انتظاری دارید؟ آرامش را می خواهید یا سرمایه های کلانی که اگر مدیریت نشوند چیزی جز بیچارگی به ارمغان نمی آورد؟

پیشنهاد: نمی خواهم بگویم غرب خوب است یا بد است.  اما دلتان به حال خودتان بسوزد و مقداری پیرامون دشمنانی که به خون مان تشنه هستند مطالعه کنید. در لا به لای مطالعات خود سری هم به غرب و پایه های اندیشه غرب بزنید. ببینید آیا اندیشه های غرب به شما آرامش می دهد یا دین اسلام؟