خفاشی در شب

نمی دانم چرا برخی آدم ها دوست ندارند از دشمن و دشمن شناسی سخن بر زبان آورده شود. آیا آنها دشمنی نمی بینند؟ یا که با اینگونه مباحث منافع شخصی شان را در خطر می بینند؟ یا که ساده لوحانه به مسائل می نگرند؟! یا اصلا دین اسلام را قبول ندارند؟! هر کدام که باشد مهم این است که در 1400 قبل یار وفادار پیامبر اکرم، امام اول ما شیعیان گوشزد کرده که حواستان به حضور دشمن باشد.

بیایید از خواب بیدار شویم و خفاش هایی را که شبانه در کمین گاه خانه ها و دل هایمان لانه کرده اند را از مرزهای خود بیرون کنیم. بسیاری اوقات دوستانی را می بینم که غرب را صمیمی ترین دوست خود می پندارند. آیا غرب در پزشکی به ما لطف کرده است یا در رسانه هایی که در اختیار ما قرار داده؟ آیا غرب در تکنولوژی که مدیریتش فقط و فقط در دست اوست به منافع ما فکر می کند یا در علوم انسانی که به ما عرضه می کند؟ شاید در روانشناسی های خودش کانون خانواده را به عنوان یک ارزش می نگرد؟! نمی دانم از فلسفه و دانش های بنیادین چه انتظاری دارید؟ آرامش را می خواهید یا سرمایه های کلانی که اگر مدیریت نشوند چیزی جز بیچارگی به ارمغان نمی آورد؟

پیشنهاد: نمی خواهم بگویم غرب خوب است یا بد است.  اما دلتان به حال خودتان بسوزد و مقداری پیرامون دشمنانی که به خون مان تشنه هستند مطالعه کنید. در لا به لای مطالعات خود سری هم به غرب و پایه های اندیشه غرب بزنید. ببینید آیا اندیشه های غرب به شما آرامش می دهد یا دین اسلام؟