گاهی تماشاگر بودن یعنی نفاق

از کسانی که با جسارت تمام، قد عَلَم می کنند و نظر خودشان را محکم و البته آرام و منطقی بیان می کنند لذت می برم؛ هرچند که دیدگاهشان را قبول نداشته باشم.

از کسانی هم که منطق و ادب سرشان نمی شود و هر حرفی که به زبانشان می آید را می زنند هم دلم چرکین است و همیشه به حکم جواب ناآگاهان خاموشی است، در مقابلشان سکوت کرده ام.

از انسان های بزدل و ترسو که هیچ گاه لب به سخن نگشوده اند به خاطر اینکه می ترسند حرفشان را بزنند بیزار بوده ام. این گروه انسان ها فقط به فکر منافع شخصی خودشان هستند. نفاق و دو رویی از سر و رویشان می ریزد. هنگامی که از حقی آگاه می شوند سخنی بر زبان نمی آورند چون از اهل باطل هراس دارند. هنگامی هم که با اهل باطل نشست و برخاست دارند، حرف دلشان را پنهانی و یواشکی می زنند چون نگرانند که آبرویشان با خاک یکسان شود.

بسیاری از اوقات این تماشاگر صحنه بودن ها و سکوت کردن ها = منافق بودن و بی خاصیت بودن می باشد.

خداوند در سوره مبارکه بقره می فرماید:

وَإِذَا لَقُواْ الَّذِینَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَیَاطِینِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَکْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ (14)

اللّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ﴿۱۵﴾

أُوْلَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرُوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُواْ مُهْتَدِینَ﴿۱۶﴾

و چون با کسانى که ایمان آورده ‏اند برخورد کنند مىی گویند ایمان آوردیم و چون با شیطان هاى خود خلوت کنند مىی گویند در حقیقت ما با شماییم ما فقط  آنان را ریشخند می ‏کنیم(۱۴)

خدا است که ریشخندشان می ‏کند و آنان را در طغیانشان فرو مىی گذارد تا سرگردان شوند(۱۵)

همین کسانند که گمراهى را به بهاى هدایت‏ خریدند در نتیجه داد و ستدشان سودى به بار نیاورد و هدایت‏ یافته نبودند(۱۶)