آن روزی که بیدار شویم خیلی دیر خواهد بود!!!
واقعا نگرانم !!!
شاید بیدار نشویم
آن روز خیلی سخت خواهد بود
آن روزی که دستمان از تمام ارزش ها، فقط پول و مالش را برگرفته باشد و دیگر هیچ
زندگی های روز مره، دستمان را نخواهد گرفت
باور کنیم که شاید فردا نباشیم. مگر دوستانمان را فراموش کرده ایم که کنارمان بودند و رفتند؟!
شاید امیدمان را به خیرات نسل بعد خوش کرده ایم!!! اما آیا آنها دلهای ما را در گورستان زنده خواهند کرد؟؟؟!
آنقدر زندگی را سخت می کنیم که حتی برای خودمان هم وقت نداریم. بهتر بگویم حوصله خودمان را هم نداریم.
20 ساله های پنجاه ساله را که می بینم با خودم می گویم پس 50 ساله ها چند سال دارند؟!!!
چرا آنقدر خسته کرده ایم خودمان را که دیگر حتی برای خودمان هم وقت نداریم؟؟؟
با زندگی آرام برخورد کنیم به امید اینکه از کسانی باشیم که آرامش را در آغوش خود گرفته اند
