دلت پاک باشه

یکی از راهبرد های دشمن:

امروزه یکی از راهبردهای دشمن برای لگد مال کردن دین و ایمان جوانان استفاده از ابزار هنر و قلم زنی است. بسیار زیبا و هنرمندانه حقایق رو کتمان می کنند و برخی هم ناآگاهانه همون جملات و گفته ها رو منتشر میکنند. یکی از اون یادداشت ها رو امروز براتون مینویسم.

«مردان شالیکار به ساق برهنه زنان شالیکار بی اعتنایند همانگونه که بیرون بودن زلف زنان ایل جزیی از پوشش زیبایشان است و هیچ مرد اصیل قشقایی و بختیاری به زلف زنان ایل توجهی نمیکند.
گرگ اگر هوس گوشت کند، پوست شکار برایش مهم نیست...
حجاب باید باطنی باشد نه ظاهری !
به فرزندان خود خوب دیدن را بیاموزید...»

طرح شبهه:

نکته کلیدی تو این متن همون جمله معروفیه که خیلی هامون تو سر زبونمون هست. «دلت پاک باشه، انشاءالله خدا میبخشه، اصل دل توست و...» اتفاقا تو متنی که خدمتتون ارائه کردم هم داره میگه مهم باطن توست، مهم نیت توست. اینکه تو ظاهرت با حجاب باشه یا نباشه خیلی مهم نیست! اونی که خیلی مهمه نیت و دله که باید پاک باشه و باطنت رو از هرگونه خباثت، پاک نگهداری!!!!!!

آیا شما هم موافقید؟!؟!؟!

پاسخ:

با یک مثال توضیح بدم:

تیم ملی کشورمون رو فرض کنید. اگه یکی از اعضای تیم، لباس تیم طرف مقابل رو بپوشه و بخواد تو تیم کشورمون بازی کنه . اولین حرفی که مربی تیم بهش میزنه اینه که شما چرا این لباس رو پوشیدی؟ چرا لباس تیم خودمون رو نپوشیدی؟ (یعنی درسته که قصد و نیت تو درسته و قراره به نفع این تیم بازی کنی اما باید ظاهرت هم درست باشه و لباس همین تیم رو بپوشی )

در دین اسلام هم خداوند 2 معیار برای خوب بودن اعمال و رفتار ما انسان ها معرفی کرده:

1. نیت خوب یا همون دل پاک

2. عملکرد خوب یا همون ظاهر درست

بدین معنا که اگر قرار باشه رفتار درست رو از غلط تشخیص بدیم هم باید به نیت و باطن آن توجه کنیم و هم به عملکرد و ظاهر آن.

به این آیه قرآن توجه کنید: إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ (سوره مبارکه عصر آیه،﴿۳﴾ )

خداوند در این آیه می فرماید: اگر میخواهی از جمله کسانی که در خسران هستند نباشی هم باید نیت و باطن خودت را اصلاح کنی و هم عملکرد و ظاهرت را.

نتیجه:

درسته که حجاب باطنی مهمه اما درکنارش حتما باید به ظاهرمون هم رسیدگی کنیم. پس هم حجاب باطنی و هم حجاب ظاهری هر دو مهم است. و مسلمان حقیقی کسی است که علاوه بر نیت و باطن خوب عملکرد و ظاهرش هم خوب و صحیح باشه.

سپاس و تقدیر:

از همه عزیزانی که هم در ظاهر و هم در باطن حجاب خودشون رو رعایت می کنند سپاسگزارم.

خدا کجاست؟ پس چرا او را نمی بینم؟ (مقدمه خداشناسی)

چه حس زیبایی است وقتی که تو تمام سختی های زندگی یه پشتیبان محکمی داری. اون لحظه ای که مشکلات زندگی مثل تار عنکبوت به دور و برت تنیده میشن و هیچ کس نیست که کمکت کنه و تو، فقط میگی خدا.

خدایی که آرامش لحظه های تنهائیه........ خدایی که روزی هر آدمی رو از همون ثانیه اول تولد بهش عنایت میکنه........ خدایی که من و تو رو بیشتر از هر کسی دوست داره و هیچ منتی برا دوست داشتنش نمیذاره........ آره همون خدایی که وقتی من و تو حواسمون نیست یه خطایی ازمون سر میزنه میریم سراغش و میگیم خدایا ببخشید دیگه مرتکب این گناه نمیشم.!!!!.......

شبهه: مثل اینکه بعضی ها میخوان خدا رو ازمون بگیرن، میخوان ما رو از خدا دور کنند. میگه اگه خدا هست پس چرا دیده نمیشه؟ اگه خدا هست پس چرا لمس نمیشه؟ اگه خدا هست چرا صداش رو نمیشنوی؟ چرا موجودی رو که با هیچکدام از حواس پنجگانه قابل درک نیست، می پرستید؟ چرا توهم برتون داشته و خدایی رو که نیست عبادت می کنید؟

خواستگاه این شبهه:

گویندگان این دیدگاه مادیونی هستند که معتقدند که هر چه در این دنیا هست فقط ماده هست و جز این هیچ نیست. بدین معنا که میگویند اگر میخواهی بدانی که چه حقایقی در این عالم وجود دارد باید ببینی آیا آن مسائلی که به آن اعتقاد داری با حواس پنجگانه قابل درک هستند یا خیر. اگر قابل درک بودند حقیقت دارد و درست است و گرنه توهماتی بیش نیست. اینها قائلند که هیچ چیز معنوی در این عالم وجود ندارد و خدا را هم به عنوان یک موجود معنوی نمی توان درک کرد.

اما پاسخ:

بهترین پاسخی که در ابتدا به قائلین این شبهه میتونیم بدیم اینه که با یه سیلی آبدار مهمونشون کنیم اگه گفت که چرا میزنی مگه نمیدونی درد داره؟!!!!!!!!!!!!!!! بهش میگیم کو دردی؟!!!!! مگه شما درد رو میبینی؟ مگه شما درد رو با حواس پنجگانه لمس می کنی؟ اگه دردی وجود داره پس باید طبق گفته شما با حواس پنجگانه لمس بشه!!!!! اما من درد شما رو با حواسم لمس نمیکنم پس دردی وجود نداره!!!!

نتیجه:

قرار نیست هر چه در این عالم هست فقط مادی باشه. بعضی مسائل و روابط هستند که وجود دارند اما قابل درک با حواس پنجگانه نیستند.پس چیزهایی در این عالم هستند که هستند اما ما آنها را نمی بینیم.

دلنوشت: خدا هست و او را عاشقانه و به دور از هر گونه ترسی عبادت می کنم.

ارزش خودمان را وزن کنیم

بسیاری از ما انسان ها به دنبال این هستیم که ارزش و قیمت خودمان را بشناسیم. همیشه در گذر افکارمان به دنبال این بوده ایم که آیا من ارزشی دارم ؟ ارزش من چقدر است؟ شاید بارها از خودمان پرسیده ایم و سرگردان مانده ایم. هر کسی برای خودش نکته ای را حائز اهمیت می شمارد و بر اساس آن در رابطه با خود، قضاوت می کند.

اما امروز سخنی از امیرالمؤمنین چشمان مرا خیره کرد و دقایقی مرا به خود واداشت. همچنان در تحیر مانده بودم. سخنی که «جاحظ» یکی از دانشمندان اهل سنت در رابطه با آن می گوید: اگر نداشتیم چز همین رهنمود، امت اسلامی را شافی و کافی و بی نیاز کننده بود. اما:

آقا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) فرمودند: «قیمَةُ کُلُّ امرءٍ مَا یُحسِنُهُ»(1) اگر می خواهی بدانی که ارزش و قیمت تو چقدر است، ببین چه چیزهایی در نظرگاه تو نیکو هستند؟! ببین چه چیزهایی برای تو عزیز هستند؟ آیا خداوند؟ آیا علم؟ آیا ثروت؟ آیا شهوت؟ آیا دروغ؟ آیا خیانت؟ آیا فریبکاری؟ آیا نماز؟ آیا دوست خوب؟ آیا پدر و مادرت؟ آیا پیشرفت کشورت؟ و هزاران «آیا»ی دیگر. دلت را خالی کن و ببین در درونت چه غوغایی به پا کرده ای.

نتیجه: بیاییم لحظه به لحظه بر ارزش و قیمت خودمان بیفزاییم

(1). نهج البلاغه، حکمت 81

موسی به دین خود، عیسی به دین خود

روزهای زیادی از این جریان می گذرد اما بارها و بارها به این جور صحنه ها برخورد کردم. از نیشابور به سمت مشهدالرضا (علیه السلام) به راه افتادیم. با راننده شروع کردیم به صحبت کردن تا خوابش نگیره. ما گفتیم، اون گفت. خلاصه بعد کلی گپ زدن که کار اصلی راننده هاست یه جمله ای گفت که خیلی هامون شنیدیم و گاهی هم به زبون میاریم.

گفت: «ببین چه اشکالی داره من شرابمو بخورم شما هم نمازت رو بخونی؟! نه من با شما کاری دارم و نه شما با من کاری داشته باش یعنی همون ضرب المثل معروف موسی به دین خود، عیسی به دین خود.»

اما حالا من از شما سؤال می کنم آیا این دیدگاه رو اسلام قبول داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

استدلال عقلی: اولاً ریشه این اعتقاد بر می گردد به سالها قبل که برخی از حکومت رانان و دوست داران قدرت به دنبال این بوده و هستند که جامعه اسلامی (بلکه هر جامعه استوار و پایدار) را از بین ببرند و همیشه از برپایی حکومت اسلامی هراس داشتند. چرا که قلدرصفتان، اسلام عزیز را دشمن اصلی منافع شخصی خویش می دیدند و همین طور هم هست. لذا با طرح های مختلف در پی این بودند که افراد جامعه اسلامی را از همدیگر دور کنند و رشته های اتصال جامعه را از بین ببرند.

اما به واقع عقل انسان حکم میکند که اگر قرار باشد جامعه ای به اهداف خویش نایل آید (حتی اهداف باطل) باید همه افراد آن جامعه در کنار همدیگر و با شبکه سازی نیروهای خود به سمت اهداف حرکت کنند.

ثانیا در میان حرکت های جامعه اگر شخصی نسبت به قوانین و اصولی بی اطلاع باشد، چگونه باید او را مطلع ساخت؟ آیا غیر از این است که دوستان و نزدیکان این شخص نزد او بروند و راهنمایی های لازم را گوشزد نمایند؟ اگر موسی به دین خود برود و عیسی به دین خود چگونه این راهنمایی ها صورت خواهد گرفت؟

ثالثا مثالی می زنم خودتان قضاوت کنید. کارخانه ای را فرض کنید که تعداد زیادی کارگر و کارمند دارد. اگر یکی از کارگران ظرف بنزینی را بردارد و بخواهد تمام کارخانه را بسوزاند. آیا شما می نشینید و او را تماشا می کنید یا به سراغش می روید و جلویش را می گیرید؟ اگر او در پاسخ به شما بگوید تو را به من چکار برو کار خودت را انجام بده در جواب چه خواهید گفت؟

استدلال درون دینی:  اگر قرار باشد موسی به دین خود و عیسی هم به دین خود برود پس اصل امر به معروف و نهی از منکر چه می شود؟ آیا اصل امر به معروف و نهی از منکر از مسلمات دین اسلام نیست؟

در این صورت تکلیف این همه آیات قرآن که می فرمایند با دشمنان و کفار به نبرد برخیزید و نگذارید به مرزهای اعتقادی و جغرافیایی تان هجوم برند چه می شود؟

پس روایت «امام صادق علیه السلام که می فرمایند بهترین دوستان من کسانی هستند که عیوب من را به من هدیه کنند» را چگونه تفسیر کنیم؟

نتیجه گیری: دلایل بسیار زیاد دیگری هم وجود دارد که به ما می فهماند اینکه انسان خودش را از جامعه دور نگه دارد و به آن توجهی نداشته باشد حرکتی ناپسند و دور از منطق می باشد.

سپاس: از همه دوستانی که با رفتار، زبان و قلم خود به جهانیان می اموزند که «اگر به دنبال زنده کردن جامعه خود هستید، چشمانتان را باز کنید و کمی به اطرافتان بنگرید و در پی اصلاح جامعه خود برآیید.» صمیمانه تشکر می کنم.