خودخواهی آفت بزرگی است که دامن گیر بسیاری از کسانی می شود که مشغول فعالیت های فرهنگی هستند. با خودش فکر میکند که اگر من بروم با فلان گروه و تشکیلات همکاری کنم، همه منافع شخصی ام بر باد فنا خواهد رفت. در روایات بسیار از ائمه اطهار نقل شده که خود خواهی برای انسان آفت بسیار بزرگی است.
مؤمنان خدا شما که این همه زحمت می کشید و میخواهید به دین خدا خدمت کنید؛ خب چه ایرادی دارد این زحمتهای خودتان را در قالب کار های جمعی و گروهی انجام دهید؟!؟!
سخن از بیدارترین بیدارها بسیار سخت است. مخصوصا هنگامی که بخواهی آنها را در صحنه نبرد توصیف کنی. آنها که فقط برای خدا حرف زندند، فقط برای خدا دست به روی ماشه اسلحه بردند و برای خدا شلیک کردند. زیباترین آرزویشان این بود که مولایشان امام زمان (علیه السلام) به بالین شان بیایند و خدا قوتی بهشان بدهند. آنها حتی از جانشان هم دریغ نکردند، ارزشمندترین سرمایه را هم برای خدا دادند تا فقط دینشان پایدار بماند.
دوست عزیز!!! حرف از نصیحت و توصیه گذشته فقط کافی ست که چند لحظه ای بنشینی و تأمل کنی. آیا ارزش دارد که چند روز دنیا را با انقلاب و نظام اسلامی دشمنی کنی؟ آیا ارزش دارد دینی که این همه جان پای آن ریخته شده را به فراموشی بسپاریم؟
این روزها سخن از الگو و الگوهای برتر زیاد به گوش می رسد. خوب است که همه، الگوهای موفق خودشون رو معرفی کنند. امروز میخواهم برایتان بهترین الگو را معرفی کنم. الگویی که وقتی به عرفانش می نگری، گوشه گیری و دوری از اجتماع را درونش نمی بینی. الگویی که در عین حالی که تمام هم و غمش خدا بود و یاد او؛ اما با تمام وجود به مردم و جامعه اش احترام می گذاشت. شاید اگر بیشتر به او نزدیک شوی مناجات های شبانه اش انسان را به حیرت بیندازد اما حیرت آور تر از آن، حضور عارفانه او در صحنه های اجتماع است. قطعا شما هم او را می شناسید. او کسی است که تمام قد در مقابل دشمنان کشورمان (ایران) ایستاد و با مشت های پولادین خودش بینی دشمن و استکبار را به خاک مالید. او همان کسی است که وقتی در علم و سواد او دقیق می شوی میبینی بهترین و غنی ترین کتاب ها را نوشته حتی در علومی مانند فقه و اصول. او کسی است که همه مردم ایران خود را مدیون او می دانند و روزی نیست مگر اینکه برای او دعا میکنند . نام و یاد او ورد زبان ایرانیان و بلکه دنیای اسلام است.
آری او بنیانگذار جهموری اسلامی است. او کسی است که مردم او خمینی صدا می زنند.
یاد و نامش گرامی باد
به عنوان یک انسان در قرن بیست و یکم از حرف های سست و بی مبنا بیزارم. از حرف هایی که منطق و عقلانیتم را زیر سؤال می برد بیزارم. من در عصر تکنولوژی زیست می کنم و نفس می کشم و خوب می دانم که بشر اگر تمام قله های مادی را هم فتح کند باز هم نخواهد توانست مفهوم حقیقی آرامش را درک کند. او فقط زمانی میتواند گوهر آرامش را بچشد که خود را با معنویات گره بزند.
امروزه معنویت های خود ساخته بازار خوبی برای انسان های خودخواه و خود بین باز کرده. در میان این همه بازار من به خدا اعتماد می کنم. خدایی که رسولان او مجسمه اخلاق و کرامت و خوبی ها بودند و هستند. خدایی که دین او نه فقط برای امورات فردی من، که حتی برای زندگی اجتماعی من هم برنامه های خوب و منسجم ارائه کرده است. دین اسلام را می ستایم نه از آن جهت که فقط یه سری دستور های اخلاقی را بناکرده بلکه از آن جهت که خدای بزرگ همه جوانب زندگی مرا در نظر گرفته و بهترین برنامه ها را به دست من داده تا من طعم شیرین آرامش را بچشم
